Pegon

1475

“Padahal tulisane apik tapi kok gak bisa moco. Wis, lungguh ae,” putus Gus Ahmad.

Rere kembali dengan menundukkan kepala. Aku pun terdiam melihat sikap Rere.

“Walah. Percuma tulisan apik nek gak iso mocone,” kataku dalam hati yang langsung disuarakan teman tengilku, Dara.

“Bener tulisanmu apik, tapi nek nggak iso mocone yo percuma Re. Gawe opo rapi-rapian tulisan tapi gak iso diwoco neh. Padahal ilmu ndek kitab iku penting,” ketus Dara.

Temanku satu ini udah kayak orang bener kalau nasehatin si Rere. Tapi emang pantes nih anak digituin.

“Wis ojo seneng moyoki wong nulis pegon. Kae kitabmu benerno sik. Mbuh nulis pegon ta latin, penting iso diwoco neh. Awakmu yo duduk Miss Pegon kan,” nyinyir Dara menutup percakapan dengan Rere.

Baca Juga :   Arimbi

Aku pun nggak bisa menahan senyum dengan komentar si Dara. Dalam hati aku kasian juga sama Rere. Udah banyak gaya selayaknya Miss Pegon, ternyata nggak bisa bacanya.

Yah, kalau nggak pintar terjemahkan kitab, minimal bikin catatan yang bisa dimengerti lah. Bukan Gaya-gayaan doang. (*)