Pegon

1475

“Cuma pengen iso ae. Cek gaya iso nulis jenengku ndek buku ambek hijaiyah koyok santri liyane,” sahutku.

“Halah ndombos. Ngomong ae kate pamer. Palingan ape nulis ndek facebook nggawe hijaiyah. Paduke dikiro nytatus nggawe boso arab, nggletek pegon,” balas Dara.

“He gemblung. Pengalaman yo? Hhahaha. Emang ono sing model ngunu kae? Tanyaku.

“Yo onok. Kui Rere and the gank. Aku mondok suwe bareng dekne. Awal-awal iko yo ngunu. Aku durung iso nulis pegon, dekne sok-sokan ngandani sembarang. Terus status-statuse gawe arab kabeh. Aku nyangkane dekne keren banget lah. Tak pikir iku bahasa arab, nggleteke pegon. Kemprul bocah iku,” cerita Dara.

“Goblik kon. Hahahhaa. Mangkane ojo berekspektasi tinggi nang uwong. Dadine ngunu kan, pegel dewe. Hahah,” sahutku.

******

“Sin, kok balik latin maneh nulismu? Polae tak wara tulisanmu aneh ta?” Tanya Rere.

“Males. Enak an nulis latin. Luwih biasa dan gampang,” balasku.

Baca Juga :   Arimbi

“Lah, yaopo se Sint. Yo enak nulis pegon. Luwih singkat, jelas. Terus ndek kitab yo ketok rapi nek pegon. Delok-ane penak,” sahut Rere.

“Sakkarepe Sinta wis, Re. Mbuh dekne nulis pegon, latin, arab, ta sekarep. Ojo mbok atur bae,” ketus Dara.

“Assalamualaikum. Hari ini kita evaluasi nggih. Monggo kitabnya dibuka bab minggu lalu.”

Gus Ahmad mulai membuka majelis hari ini. Kata Silvy, Gus Ahmad memang tiba-tiba begini. Minta santrinya baca kitab dan terjemahannya yang biasanya dipelajari. Dan momen ini bikin deg-deg an.

“Wis gusnya ganteng nemen Sin. Masio nggak natap santrine langsung, tapi sing dijauk moco iki iso ndredeg masio iso moco jane,” ujar Silvy.

Sebenarnya, Gus Ahmad ini nggak ganteng-ganteng amat. Cuma memang wajahnya putih bersih, terus keliatan alim banget dan bercahaya. Aura surga sih ini.

“Santri baru kemarin siapa ya? Yang dari kota niku. Sinta apa Sintya?” Tanya Gus Ahmad.

Baca Juga :   Masalah Pernikahan

“Nggih kulo Gus, Sinta,” sahutku.

“Monggo dicoba baca nduk,” kata Gus Ahmad.

Aku pun membaca meski dengan suara pelan dan tempo agak lambat takut salah. Tapi alhamdulillah Gus Ahmad nggak komentar macam-macam hingga rampung.

Pengalaman pertama baca kitab. Untung aja terjemahannya pakai bahasa latin. Kalau nulis pegon bisa kiamat ini bacanya. Jelas nggak bisa baca.

“Gaya rek Sinta. Lancar bener. Penak yo gawe latin. Gak repot-repot nemen mocone. Paling mek ndredeg dirungokne gus Ahmad sing masya Allah iku,” komentar Dara.

“Rere, nduk monggo dilanjut,” kata Gus Ahmad.

Rere ngeplak pundakku. “Sint. Ssst sstt. Pinjam kitabmu,” bisik Rere.

“Lah kitabmu nang endi? Ora ngaji ta wingi?” Sahut Dara.

“Ono. Iki, ijol diluk kah,” paksa Rere.

Aku masih menatap Rere dan Dara bergantian. Sambil mau ngasih kitab tapi dihalangi Dara.

“Re, pundi? Ayo dibaca. Ke depan Re kitabmu dibawa ya,” tegur Gus Ahmad.

Baca Juga :   Cinta Pertama

“Sin, endi kitabmu?” Tanya Rere sekali lagi.

“Re, kok sik leren bisik-bisik. Opo gak gowo kitab? Cepetan rene,” perintah Gus Ahmad.

Tak berhasil membawa kitabku, akhirnya si Rere maju ke depan. Iya melanjutkan bacaan yang tadi ku terjemahkan. Sebelumnya, Gus Ahmad melihat kitab Rere dulu.

“Kitabmu asli Re? Apik, rapi tulisane. Langsung dibaca nduk. Penak iki pasti nek terjemahane lengkap,” kata Gus Ahmad.

“Nggeh gus. Maturnuwun,” jawab Rere.

Rere pun mulai mengaji satu per satu kata di kitab… dengan tidak lancar. Benar, tidak lancar sama sekali. Kayak orang baru belajar baca.

“Nduk, bener kitabmu ora? Kok glatak glatuk iki piye,” tegur Gus Ahmad.

“Saestu kitab kulo gus,” jawab Rere.

“Kowe gak iso moco tulisane dewe ta?” Tanya Gus Ahmad.

Rere hanya menundukkan pandangan tanpa menjawab pertanyaan Gus Ahmad.